Ons verhaal________________________________________ 1980 De oprichting ________________________________________ In de taverne van het kasteel van Ordingen – de Commanderij der Teutoonse Ridderorde – namen de vaste stamgasten regelmatig bord en stukken ter hand. Spoedig ontstond de idee om een schaakclub op te richten, ook onder impuls van enkele bezoekers van Limburgse clubs. Dat beantwoordde aan een behoefte, op de schaakkaart van deze provincie was de zuidwesthoek een blinde vlek.Het Belang van Limburg bericht op 26/9/1980 over de stichting, rond half juni. De nieuwe club werd "Stedelijke Sint-Truidense Schaakklub" genoemd, ook "Eerste schaakklub van Sint-Truiden" : blijkbaar niet terecht, ergens na de tweede wereldoorlog zou er nog een bestaan hebben. André Bollaerts werd voorzitter, Guy Paquay – spoedig opgevolgd door Gilbert Paulus – secretaris en Jean-Marie Demartelaere penningmeester. Ook een petanque- en een badmintonclub kwamen tot stand, maar waren blijkbaar geen lang leven beschoren. Als officiële stichtingsdatum lezen we zondag 14 september 1980 in de later goedgekeurde statuten (25/4/1981). Op die dag werd de eerste activiteit georganiseerd, aangekondigd als een "interclubwedstrijd" : een vriendschappelijke ontmoeting met andere Limburgse clubs, niet te verwarren met de officiële ploegencompetitie van de liga. Op zaterdag 15 november speelde Paulus Thoeng, een "16-jarige Indonesiër", een simultaanpartij. De gewone schaakactiviteiten hadden tweemaal per maand plaats, op de 1ste en 3de vrijdag van de maand; de jeugd speelde op de 1ste en 3de zaterdagnamiddag. Nergens is sprake van competities, klok en notitiebiljet waren quasi onbekend, er werden makkelijk acht, negen partijen gespeeld – rapid avant la lettre – tot diep in de nacht. Op de ledenlijst van 1980 vinden we 8 namen : André Bollaerts, Gilbert Paulus, Raymond Peeters, Gislain Put, Guy Paquay, Jean-Marie Demartelaere, Gerard Beckers en Janine Appeltans. Twee aartsvaders zijn er nog steeds bij, zijn of waren ooit voorzitter, zetlden daarna nog een tijd in het bestuur. ________________________________________ 1981 ________________________________________ In 1981 groeide de jonge club sterk aan, kreeg een stevige structuur en startte met competities. Uw aandacht voor het jaar waarin de populatie aanzwol en zich organiseerde, met daarbij enkele flinke kleppers en waarin een stap in de buitenwereld gewaagd werd. Op stap met dinosauriërs Na een aankondiging in Hier Sint-Truiden van 15 januari nam het ledenaantal toe, tot uiteindelijk 30. Verse elementen zijn Alex en Dimitri Beckers, Dirk Billen, Peter en Stefan Bollaerts, Frans Cardinaels, Clement Debock, Fons Dehairs, Zeger Desmedt, Guy en Karel Driesen, Bernard Duchateau, Luc Eylenbosch, Roger Hendrickx, Jan Leflot, Sylvain Marmenout, Francis Melis, Paul Mignolet, Manu Monard, Georges Mouha, Alex Nicolaï, Danny en Marc Schoofs. In die advertentie duikt het clublogo met paard en toren op. De club sloot aan bij de Limburgse liga, met als ligaleden Gilbert Paulus, Raymond Peeters, André Bollaerts en Jean-Marie Demartelaere (dat jaar dus 26 zwartschakers). In 1981 werden 2 algemene vergaderingen gehouden: een eerste keer op 25 april met goedkeuring van de statuten. De vrijdag werd wekelijkse speeldag. Het bestuur breidde uit van 3 naar 8 met tornooileider Sylvain Marmenout, materiaalmeester Gerard Beckers, jeugdvertegenwoordiger Danny Schoofs, bestuursleden Frans Cardinaels en Francis Melis. De gewone algemene vergadering was voorzien in oktober. Opnieuw samenkomst op 9 oktober, met al herverkiezingen, de voorzitter en de 2 bestuursleden mochten blijven. Uit het kasverslag blijkt een saldo van 2.088 Fr. Lidgelden : 350 Fr. voor volwassenen, 100 Fr. voor de jeugd; ligaleden resp. 375 en 295 Fr. Er waren vriendschappelijke ontmoetingen met andere clubs : thuis tegen Boutersem (5½-5½) en Herk-de-Stad (6-2 winst), op verplaatsing in Tessenderlo (7½-0½ verlies) en Tienen (8-3 verlies). Op 11 november werd deelgenomen aan een ploegentornooi in Zoersel. Danny Schoofs nam individueel deel aan het Limburgs snelschaakkampioenschap en een internationaal tornooi in Aarlen. Rudi Indemans van Juventus speelde simultaan op 5 juni (2 winst, 3 remises, 17 verlies). De jeugdbijeenkomsten waren verschoven naar de 1ste en 3de zondagnamiddag. Ook de competitiegeest nam bezit van de club met clubkampioenschap, jeugdkampioenschap, jeugdsnelschaakkampioenschap en bekertornooi. Dat laatste werd gewonnen door Roger Hendricx, de rest was voor Danny Schoofs, de tyrannosaurus rex tussen al die geweldenaars. Het clubkampioenschap, aangevat op 16 januari, werd omwille van de sterke ledenaangroei opnieuw opgestart op 11 september. Meteen een eerste forfait : Paulus – Driesen 1-0 ff. Om de klus voor het jaareinde rond te krijgen, moesten de 22 deelnemers praktisch elke vrijdag spelen. De competitie verliep in groepen, met 3 grote ronden, volgens het resultaat speelde men de volgende ronden in een hogere of lagere groep. Al deze partijen hadden plaats in de taverne van het kasteel van Ordingen. Op 20 november werd het eenjarig bestaan gevierd met een mosselfeest in de salons van het kasteel. Na de stichting en de structurering kwam de jonge vereniging steeds beter op dreef. Competities verkregen geleidelijk hun vertrouwde vorm. Interclub, Elopunten, open rapidtornooi, gediplomeerde wedstrijdleider, eigen lokaal en maandblad: de beschaving greep om zich heen. In 1982 steeg het ledenaantal verder van 30 naar 43 om in 1983 terug te zakken tot 34. Nieuwe leden waren in 82: Cees Beuk, Paul Champagne, Benny Colmonts, Roger Deckers, Jo D’Haeseleer, Peter Guttermann, Bart Lismond, Stefan Lismond, Alain Maes, Frank Martens, Roger Martens, Clement Mongeur, Patrick Muls, Benny Otten, Wilfried Schepens, Paul ’s Heeren, Walter Sneyers, Wim Steegmans en Ward Vanmarsenille. In 83: Tony Claes, Tony Earlam, Ronald Korevaar en Manuel Marmenout. _______________________________________ 1982-83 ________________________________________ In 1982 werd het Zwitsers systeem in het clubkampioenschap ingevoerd, wel volgens een andere formule dan we nu kennen. Er kon naar believen gespeeld worden op vrijdagavonden als er geen andere activiteit op het programma stond. Het doet wat denken aan de huidige nevencompetitie maar zonder vrije keuze van tegenstander. De partijen werden geloot tussen de aanwezigen en de klassering gebeurde volgens de zuivere matchpunten. Hoe het in dat systeem mogelijk is weet ik niet maar er vielen toch 3 forfaits te noteren. Geen afzonderlijk jeugdkampioenschap dat jaar, die titel werd toegekend op basis van de partijen tussen 2 jeugdleden onderling uit het clubkampioenschap,. Voor de bekercompetitie werden alle leden ingeschreven. Club- en jeugdkampioenschap, beker, het was allemaal voor Alexander de Grote Danny Schoofs. Als eerste clublid nam hij deel aan het Limburgs individueel kampioenschap. Er waren vriendschappelijke ontmoetingen in Boutersem (7 ½ -5 ½ verloren), in Beringen (3 – 5 gewonnen) en in Lummen (1 – 7 gewonnen). Ook op competitief vlak werd de strijdbijl opgenomen tegen andere clubs: op 5 maart 1982 werd aangetreden in de provinciale interclub. Meteen met 3 ploegen, één in elke reeks van de 4de afdeling. U leest goed: een 4de afdeling met 3 reeksen. En u leest ook goed: maart, de provinciale interclub liep toen volgens het kalenderjaar. Aan het eerste bord van de dito ploeg zat Alain Maes, overgekomen van Oostende, primus in onze kring met Elo-punten. De partijen voor interclub vonden plaats in de salons van het kasteel, als er geen trouwfeest was. De eerste ploeg speelde met 7 winstmatchen op 7 kampioen, waarvoor ze een trofee ontvingen op de stedelijke kampioenenviering. De derde ploeg eindigde 2de en promoveerde eveneens. Na een vingeroefening op 28 mei – een rapidtornooi in besloten gezelschap, gewonnen door Francis Melis – werd het 1ste open rapidtornooi georganiseerd op 20 november 1982. In het oude gemeentehuis van Ordingen boden zich 76 deelnemers aan. L. Deschrijver van Rochade Genk opende de erelijst. Op de algemene vergadering van 15 oktober volgde Bernard Duchateau Frans Cardinaels op als bestuurslid en Wilfried Schepens, de nieuwe lokaalhouder, verving Gerard Beckers als materiaalmeester. In het verslag is er sprake van een tegenstelling tussen "de echte clubschakers en de zogenaamde caféschakers". Einde 82 haalde Sylvain Marmenout het diploma van wedstrijdleider. ________________________________________ 1983 ________________________________________ Sinds de jaarwisseling 82-83 beschikken we over een eigen lokaal: een zaaltje boven de taverne van het kasteel van Ordingen. Op 28 januari 83 verscheen het eerste clubblad. In het clubkampioenschap van dat jaar bleef het Zwitsers systeem, maar in een gewijzigde formule, grosso modo zoals nu in voege is. Voor de beker moest individueel ingeschreven worden. Deze wijzigingen hadden weinig vat op het uiteindelijk resultaat, Danny Schoofs veroverde nogmaals kampioenstitel en beker. Hij won ook een snelschaakavond en Stefan Bollaerts, Sylvain Marmenout en Gilbert Paulus ex aequo een rapidtornooi. Bart Lismond haalde de jeugdtitel in een terug afzonderlijke competitie. Liefst 8 leden traden aan in het Limburgs individueel kampioenschap. In de provinciale interclub wist Sint-Truiden 1 zich in 3de afdeling zuid te handhaven, Sint-Truiden 2 degradeerde terug naar 4de afdeling. Na het vertrek van Alain Maes was Tony Earlam, een Amerikaan overgekomen van de verdwenen Tongerse vereniging, de enige met een Elo-score. In september haalden Danny Schoofs en Sylvain Marmenout als autochtonen een Elo-klassering. Heel wat leden waren buitenshuis actief, individueel of in ploegverband. Danny Schoofs en Manu Monard gingen internationaal. In een tornooi te Berlijn met 12 grootmeesters en 26 meesters speelden ze als enige landgenoten, bij de 31 vlaggen hing ook onze driekleur. Het resultaat mocht gezien worden, Danny 4 op 9, Manu 3 op 9. Twee ploegen speelden in een internationaal rapid-tornooi in Maastricht; in Tienen won een ploeg enkele kilo’s suiker en 100 Fr. Een vriendschappelijke ontmoeting tegen Schoonbeek leverde een 8-2-overwinning op. Het simultaanschaken werd druk beoefend; 5 Truienaren namen het in Hasselt op tegen Rini Kuyf, 5-0 voor de Nederlander. Julius Caesar Danny Schoofs waagde het zelf als simultaangever, met brio: in eigen kring (15 op 18) en op de Grote Markt bij de kermis (18,5 op 20, waarbij 11 leden en 9 gasten). De algemene vergadering van 14 oktober 83 keurde een verhoging van het lidgeld goed tot 400 Fr. voor volwassenen, 150 Fr. voor jeugdleden. Stefan Bollaerts volgde Danny Schoofs op als jeugdvertegenwoordiger. In het verslag is er sprake van lokaalproblematiek. Als alternatief werd de Majestic voorgesteld. Lokaalhouder Wilfried Schepens beloofde een aantal aanpassingen en 5 fr. per consumptie voor de kas. De stemming over de wijziging leverde 9 pro en 9 contra op; geen 3/4de meerderheid, we bleven nog even in Ordingen. Ronny Weemaes zegevierde in het tweede open rapidtornooi, dat vanaf toen een vaste stek vond in het Technicum. In het clubblad verscheen een rubriek "hoekje van de probleemliefhebber", gewonnen door Sylvain Marmenout. ________________________________________ 1984-85 ________________________________________ Sinds we beschikten over een volwaardig eigen lokaal bleven we niet gespaard van perikelen. Waarbij we vaak afhingen van de goodwill van de leenheer. De lokaalhouder verbeterde de inrichting van het zaaltje boven de taverne. Maar als een nieuwe uitbater die ruimte voor zichzelf bestemt, is het uitkijken geblazen naar een andere plek. We vonden die in het kasteel zelf dank zij de bereidwilligheid van de burchtheer. 1984-1985 De feodaliteit Het ledenbestand bleef schommelen van 34 tot 41 in 1984 en dan weer tot 39 in 1985. In 1984 sloten aan: Bart Celis, Willy De Muyter, Irena Mievis, Marc Prinsmel, R. Strubbe, Kris en Stefan Timmermans, Josse Vandecan, Luc Vrielinck. In 1985: Hugo Bergoets, Chris Deleersnijder, Robert François, André Missoul, Didier Vangeel, Bob Van Laecke en Eric Verbraeken. Het clubkampioenschap 84 werd verblijd met een eerste vrouwelijke deelnemer, een deelneemster dus, Irena Mievis. De tornooileider toonde zich van zijn charmante kant door de titel van dameskampioene in te voeren en toe te kennen. Clubkampioen werd Danny Schoofs, vier op een rij. Nog op de palmares van Danny: een snelschaakavond op 23 maart, de Limburgse jeugdtitel bij de juniores en in september overschreed hij de kaap van 2000 Elopunten, meteen de enige Limburgse jeugdexpert. In het jeugdkampioenschap haalde Bart Lismond een tweede opeenvolgende titel. De bekerfinale Marc Schoofs – Francis Melis eindigde eerst in een remise, in de replay won Francis. In de provinciale interclub bleven 3 ploegen actief. De eerste ploeg strandde in 3° afdeling zuid op de tweede plaats, niet voldoende voor promotie. Sint-Truiden 2 haalde wel de eerste plaats in 4° afdeling B, lift terug naar derde afdeling. Aan het Limburgs individueel kampioenschap namen 8 clubleden deel, onze club stond in voor de organisatie van de 6de ronde in het Sint-Trudo-instituut. Op een Limburgs snelschaaktornooi in Houthalen eindigde Manuel Marmenout in de categorie miniemen en pionnen op de tweede plaats als beste pion. In een ploegentornooi in Tienen werd suiker en 200 Fr. gewonnen. Sylvain Marmenout mocht zetelen in het provinciale ligabureau als schoolschaakverantwoordelijke. Gilbert Paulus won het "Hoekje van de probleemliefhebber", deze rubriek verscheen daarna niet meer in wedstrijdvorm. Wilfried Schepens heeft zijn beloftes nagekomen en ons lokaal boven de taverne treffelijk ingericht. Een nieuwe uitbater wenste evenwel de bovenverdieping als woonruimte te gebruiken. In september verhuisden we naar een lokaal in het kasteel van Ordingen zelf, de "drukkerij" van Gerard Beckers. Met een gratis ton erbovenop. En elke week een grote ketel verse soep. De algemene vergadering van 12 oktober 84 besloot genereus voor de helft tussen te komen in de ligabijdrage van de reservespelers. Materiaalmeester Wilfried Schepens werd opgevolgd door Raymond Peeters, jeugdvertegenwoordiger Stefan Bollaerts door Stefan Timmermans en bestuurslid Francis Melis door Irena Mievis. In het 3de open rapidtornooi volgde Ronny Weemaes van KGSRL Gent zichzelf op. _______________________________________ 1985 ________________________________________ Over naar 1985. Door de onthouding van Danny Schoofs beloofde het clubkampioenschap een open strijd te worden en het was ook een spannende nek-aan-nek-race die in de laatste ronde beslecht werd: na verlies van Clement Debock had Manu Monard de titel voor het grijpen, hij verloor eveneens, Clement kampioen. Irena Mievis werd dameskampioene, Manuel Marmenout jeugdkampioen, Bob Van Laecke bekerwinnaar (in finale tegen Clement), Manu Monard snelschaakkampioen met 7 op 7. Ook dat jaar verzorgde de club een ronde van het Limburgs individueel kampioenschap in het Sint-Trudo-instituut.Manuel Marmenout won met 9½ op 10 de titel bij de miniemen op het provinciaal jeugdsnelschaakkampioenschap (de naam van dat tornooi uitspreken duur langer dan de partijen die daar gespeeld worden). In Tienen werd suiker en 500 Fr. gewonnen. Tot 1984 viel de provinciale interclub samen met het kalenderjaar, vanaf 1985 startte deze competitie in het najaar, zoals dat nu nog het geval is. Een eenmalig Zwitsers ploegentornooi vulde het voorjaar 1985, zonder weerslag op promotie of degradatie. In dat tornooi speelde Sint-Truiden met 2 ploegen. In september begon de gewone interclub terug met 3 ploegen, twee in 3de afdeling zuid, een in 4de B. De algemene vergadering van 11 oktober 1985 schrapte "Stedelijke" uit de naam van de club, bleef dus over "Sint-Truidense Schaakklub" volgens een toen gangbare spelling. Een voorstel om de vergadering naar begin september te verschuiven, bleek toen nog niet rijp te zijn. Patrick Maes van Leopoldsburg won het 4de open rapidtornooi. Het vijfjarig bestaan gaf aanleiding tot vieren: eerst ernstig op 13 december met een simultaan tegen Paulus Thoeng, u kent hem nog vanuit het stichtingsjaar, resultaat 14 op 18 voor de Indonesiër. Een receptie op 20 december in de salons van het kasteel van Ordingen sloot het lustrumjaar feestelijk af. De middeleeuwers onttrokken zich aan de overheersing van burchtheren, steden groeiden en verkregen vrijheden. In 1986 verliet de club het kasteel van Ordingen en vestigde zich binnen de muren van de stad. Eerst onder de beschutting van het belfort, dan van de Sint-Maartentoren. _______________________________________ 1986-1987 ________________________________________ Opkomst der steden Het ledenaantal daalde in 1986 nog even verder van 39 tot 36, in 1987 steeg het terug tot 39. In 1986 mochten we Willy Blondeel, Kristel De Gauquier, Philip Lowette en Agnes Vanstraelen verwelkomen, in 1987 Peter Donné, Johan Eerkens, Guido Feytons, Paul-Henri ’s Heeren, Wim Thomas, Stefan en Urbain Van Eylen. ________________________________________ 1986 ________________________________________ De voorbije jaren hadden we de ganse commanderij van Ordingen verkend: in de taverne, boven de taverne, de salons, een lokaal in het kasteel, en als het daar te koud was, vonden we een schuiloord in de kelders. Door die barre omstandigheden besliste de nodige 3/4de meerderheid op een buitengewone algemene vergadering van 7 februari 1986 te verhuizen naar taverne De Klok op de Grote Markt. Stefan Timmermans werd clubkampioen en meteen jeugdkampioen, geen afzonderlijke competitie voor de jongeren. De damestitel was andermaal voor Irena Mievis. Didier Vangeel won de beker in een finale tegen André Bollaerts. Danny Schoofs veroverde de snelschaaktitel.In de derde afdeling zuid van de provinciale interclub – seizoen 85-86 – speelden de Sint-Truidense ploegen kop en staart: de eerste ploeg werd kampioen en promoveerde, de tweede ploeg eindigde als rode lantaarn en degradeerde. Ook promotie voor de derde ploeg, die een tweede plaats behaalde in de vierde afdeling B. In het najaar werd het seizoen 86-87 aangevat met vier ploegen: een in tweede afdeling, eentje in derde en twee teams in de vierde afdeling. De club organiseerde een ronde van het Limburgs individueel kampioenschap in het Sint-Trudo-instituut, dat was voor het derde opeenvolgende jaar, en ook het Limburgs jeugdsnelschaakkampioenschap, daarvoor kwamen we terecht in de normaalschool van Borgloon. Manuel Marmenout zou aldaar zijn titel van vorig jaar bij de miniemen vernieuwen. Op 12 april was er een uitstap naar Brugge met Francis Melis als gids. Op die vergadering werd de wens geuit om meer partijen met inzet te spelen. Van de verschillende voorstellen onthouden we het inrichten van een competitie naast het bestaande clubkampioenschap. Ook enkele bestuurswijzigingen: penningmeester Jean-Marie Demartelaere mocht zijn kas overdragen aan Jo D’Haeseleer en bestuurslid Irena Mievis stond haar zitje af aan Benny Otten, die zich speciaal zou toeleggen op de public-relations. Het vijfde open rapidtornooi, zoals gebruikelijk in het Technicum – onze club heeft blijkbaar iets met scholen – werd gewonnen door Marcel van Herck van de Antwerpse club KASK. ________________________________________ 1987 ________________________________________ Opnieuw lokaalproblemen bij het begin van 87: in februari, een jaar na de verhuis naar De Klok, vonden we een nieuw onderkomen in café Sint-Martinus. Voor de ingebruikname van dat lokaal mocht Paulus Thoeng nog eens opdraven voor een simultaan, 19,5 op 20, Didier Vangeel verhinderde een maximumscore Danny Schoofs haalde een vijfde kampioenstitel na 2 jaar onderbreking en een derde beker in een finale tegen Didier Vangeel. Een vierde damestitel was voor Irena Mievis. Peter Donné triomfeerde in een afzonderlijk jeugdkampioenschap. In 1987 zag de nevencompetitie het levenslicht, waarmee een voorstel van de vorige algemene vergadering gerealiseerd werd. De eerste editie kwam op naam van Bob Van Laecke, samen met de kampioenstitel in de C-klasse van het Limburgs individueel en het snelschaken in clubverband. Ook Manuel Marmenout bouwde verder aan een mooi erelijstje: eerste prijs in een jeugdtornooi in Hengelhoef en een derde miniementitel op rij in het Limburgs snelschaken. De 4 ploegen in de provinciale interclub 86-87 hielden het rustig, geen promotie of degradatie. Het zesde open rapidtornooi leverde een derde zege op voor Ronny Weemaes. Tussen al dat competitiegeweld werd nog tijd gevonden voor een vriendschappelijke ontmoeting tegen Boutersem, gekoppeld aan een interclubwedstrijd. We wonnen de vriendenmatch met 5,5 – 2,5, de interclub met 4-0, niet de beste dag voor de Brabanders. Op de algemene vergadering op 9 oktober werd voorgesteld een andere formule uit te dokteren voor het clubkampioenschap, waarbij gedacht werd aan een voorronde met verschillende groepen en een eindronde. Geen bestuurswijzigingen op die vergadering, wel anderhalve maand later. Sylvain Marmenout nam ontslag, het bestuur benoemde Bob Van Laecke tot tornooileider ad interim. In december verscheen nummertje 50 van het clubblad, voor die gelegenheid getooid met een feestelijk geel voorblad. ________________________________________ 1988-1989 ________________________________________ Op het einde van de tachtiger jaren dobberde de club rustig verder. We zaten gebeiteld in de Sint-Martinus, met een behoorlijk ledenaantal en een gestabiliseerde werking. Als er al eens geëxperimenteerd werd, zoals met de formule voor het clubkampioenschap, werd vlug teruggegrepen naar de oude gewaden. Een enkele keer werden we opgeschrikt door een tegenvallend interclubseizoen.1988-1989 Herfst tijd der Middeleeuwen In 1988 golfde het ledenaantal van 39 naar 45 (vorige record was 43 leden in 1982) en terug naar 41 in 1989. Voor vers bloed zorgden in 88: Bruno Carlens, Noël Cordie, Roeland Duchateau, Marco Hommers, Guido Joachims, Roeland Kox, Jos Lemmens, Christiaan Menten, Jean-Paul Noben, Patrick Roosen; in 89: Philippe Leroy en Myriam Martens. ________________________________________ 1988 ________________________________________ Zoals voorgesteld op de vergadering van oktober 87 werd het clubkampioenschap 88 betwist volgens een nieuwe formule, met een voorronde en een eindronde, met telkens een volledige enkelvoudige competitie in 4 reeksen. Dat resulteerde in een clubtitel voor Stefan Bollaerts, een jeugdtitel voor Stefan Timmermans wegens enige jongeling in de eindronde en geen damestitel wegens geen dame voor of achter het bord. Raymond Peeters won de bekerfinale tegen Gilbert Paulus. Sylvain Marmenout was de beste in de tweede editie van de nevencompetitie. Danny Schoofs schreef de snelschaaktitel bij op zijn erelijst. De provinciale interclub 87-88 met 4 Sint-Truidense ploegen (een in 2de afdeling, een in 3de en twee in 4de) leverde uiteindelijk toch 1 stijger op. In een testmatch tegen Houthalen-Oost 2 speelde de vierde ploeg 2-2 gelijk, de Kempenaars wonnen met de bordpunten. De Haspengouwers versierden toch een plaatsje in derde afdeling door het afhaken van een ploeg in die afdeling. De club maakte zich andermaal zeer verdienstelijk op provinciaal vlak met de organisatie van een ronde in het Limburgs individueel, in zaal Kazelhof, en van de ontmoeting liga Limburg – Duitstalige liga, in zaal Volksmacht. Kwestie van onze gouwgenoten het rijke stadspatrimonium te leren kennen. Op de algemene vergadering van 14 oktober 88 werd Sylvain Marmenout, na de interim van Bob Van Laecke, verkozen in zijn vertrouwde functie van tornooileider; Peter Donné volgde Stefan Timmermans op als jeugdvertegenwoordiger. Gorik Cools van Brasschaat won het zevende open rapidtornooi. ________________________________________ 1989 ________________________________________ Het clubkampioenschap 89, opnieuw dus volgens het beproefde Zwitserse systeem, wel met 11 ronden – 2 ronden in september, werd gewonnen door Didier Vangeel. Best geplaatste jeugdspeler en bijgevolg kampioen in die categorie was Peter Donné. Didier moest in de bekerfinale de duimen leggen voor Stefan Bollaerts, maar triomfeerde dan weer in het snelschaken met de maximumscore van 7 op 7. Eric Verbraeken was laureaat in de nevencompetitie. De provinciale interclub 88-89 was een ramp. In het najaar 88 was voor het derde opeenvolgende seizoen gestart met 4 ploegen: een in tweede afdeling, twee in derde en een in vierde. Bij de jaarwisseling hielden 7 spelers het voor bekeken, de vierde ploeg werd uit competitie teruggetrokken. De derde ploeg zou als laatste eindigen. In de volgende campagne 89-90 werd het aandeel van onze club teruggeschroefd tot 2 ploegen. De ledenvergadering van 20 oktober 89 voorzag statutair een nieuwe functie van public-relations-afgevaardigde. Benny Otten, die zich als bestuurslid al bezig hield met de p.r., zou als eerste dit ambt bekleden. Een ander bestuurslid, Bernard Duchateau, werd jeugdvertegenwoordiger in opvolging van Peter Donné. De 2 vrijgekomen functies van bestuursleden werden ingenomen door Bruno Carlens en Danny Schoofs. Op 3 november was er een flink bijgewoonde samenkomst over jeugdwerking. De naam van Ronny Weemaes kwam voor de vierde keer op de erelijst van het open rapidtornooi, inmiddels gehomologeerd door VSF en opgenomen in de beschermde kalender. ________________________________________ 1990-1991 ________________________________________ Begin jaren negentig beleefde de club een weelderige bloeiperiode met een ongeëvenaard ledenaantal, vernieuwde jeugdwerking, initiatieven als een open-deur-dag, schaakbibliotheek, doorgeefschaaktornooi, start in de nationale interclub, jaarlijks gezellig samenzijn.De renaissance>1990 Het ledenaantal groeide van 41 naar 45. Voor vers bloed zorgden 14 dapperen: Jozef Behets, Stefan Dooms, Thierry Ducatteeuw, Jacqueline Herck, Werner Heusdens, Steve Leclère, Nico Lelièvre, Albert Macors, Steve Nisen, Michel Preuveneers, Tom Preuveneers, Chris Renard, Stefaan Tibau, Bert Vollon. De open-deur-dag op 13 januari in het cultureel centrum De Bogaard was zeker niet vreemd aan deze toevloed. Een wijziging in het reglement van het clubkampioenschap zorgde ervoor dat spelers die in de loop van het jaar aansloten, vanaf een volgende ronde mochten deelnemen. Wel een meevaller voor al die nieuwelingen die niet meer ongeduldig tot het volgende jaar moesten wachten. Dat clubkampioenschap werd gewonnen door Stefan Bollaerts, die de dubbelslag lukte met bekerwinst in de finale met Manuel Marmenout. Andere laureaten waren Bob Van Laecke in de nevencompetitie, Bernard Duchateau in het snelschaken en Didier Vangeel in het rapidtornooi. De flinke toename van jongeren leidde tot een intense jeugdwerking met regelmatig samenkomsten op zaterdagmiddag en een aantal competities en tornooien: jeugdkampioenschap, snel-, rapid- en doorgeefschaak, dat laatste met wisselende duo’s. Even alle winnaars opsommen: Stefan Dooms. In de provinciale interclub 89-90 eindigde de eerste ploeg als 7de op 12 in de tweede afdeling en de tweede ploeg als 9de op 12 in de derde afdeling zuid. In de campagne 90-91 gingen 4 ploegen aan de slag. Op de algemene vergadering van 12 oktober was het tijd voor een stoelendans. Probeer even te volgen: penningmeester Jo D’Haeseleer werd opgevolgd door Gilbert Paulus, die dat jobke cumuleerde met dat van secretaris; materiaalmeester Raymond Peeters werd opgevolgd door Bruno Carlens, bestuurslid, maar die cumuleert niet. Raymond werd op zijn beurt pr-man in opvolging van Benny Otten. In de vrijgekomen functie van bestuurslid werd Luc Eylenbosch gekozen. Verder was er een breed uitgesponnen discussie rond het roken, een rookverbod tijdens het eerste uur werd ingesteld. klik hier voor krantenuittreksel Het negende open rapidtornooi werd gewonnen door meervoudig Belgisch kampioen Michel Jadoul van Anderlecht, een klepper van 2424 Elo-punten. Hij haalde de onovertroffen score van 7 op 7. Tjay tjoy, fon yong hai, koe lai kai, pai lai, kwan chow. Is er wat mis met mijn tekstverwerker? Heeft de schaakclub zich op judo of taekwondo gestort? Neen, dit is een greep uit het menu van het diner in restaurant De Chinese Muur. Daarmee werd op 14 december het tienjarig bestaan van de club gevierd. Eerder was al een receptie voor het tweede lustrum aangeboden door het stadsbestuur, op 26 oktober in de hallen van het stadhuis. ________________________________________ 1991 ________________________________________ Het ledenaantal steeg in 91 verder tot 49, het absolute record uit de clubgeschiedenis. Zes aanwinsten: Frans Beyens, Luc Beyens, Marc Clerinx, Stijn Kox, Philip Van Noppen, Pieter Van Rossen. Op de erelijst vinden we Eric Verbraeken voor het clubkampioenschap, Bruno Carlens bekerwinnaar in finale tegen Frank Martens, Albert Macors voor de nevencompetitie, Didier Vangeel snelschaken, nogmaals Bruno Carlens rapid en de tandem Bob Van Laecke – Michel Preuveneers voor doorgeefschaak. Bij de jongeren won Manuel Marmenout de jeugdtitel, Stefan Dooms snelschaak en doorgeefschaak (met wisselende ploegen). In de provinciale interclub 90-91 behaalde de eerste ploeg een 11de plaats op 12 in de tweede afdeling, goed voor degradatie, de tweede ploeg werd 9de op 12 in derde afdeling zuid en in de vierde afdeling met 10 ploegen werd de derde ploeg 3de, de vierde ploeg 9de. Door het wegvallen van een ploeg mocht Sint-Truiden 3 na een testmatch toch promoveren. Nieuw voor 1991 is ook het aantreden van een Sint-Truidense ploeg in de nationale interclubcompetitie, op zondag 6 oktober werd daarmee van wal gestoken in afdeling 5M met een verplaatsing naar Aarschot. Een andere innovatie is het opstarten van een schaakbibliotheek. Op de vergadering van 18 oktober waren er geen kandidaten voor de opvolging van Bernard Duchateau als jeugdvertegenwoordiger, de functie bleef vacant. Chris Renard verving Danny Schoofs als toegevoegd bestuurslid. Beslist werd de nevencompetitie te laten doorlopen tijdens de vakantiemaanden juli-augustus. Het tiende en tot nu laatste open rapidtornooi, op 16 november, leverde een vijfde zege op voor Ronny Weemaes, de Gentenaar vult daarmee de helft van de erelijst. ________________________________________ 1992-1994 ________________________________________ De jaren 92-94 vormden een periode van grote veranderingen, waarbij kopstukken vanuit het prille begin van de club een stap opzij deden. Het woelige jaar 1994 was het klapstuk van de omwenteling met een wirwar van algemene vergaderingen, aan- en aftredende bestuursleden, statutenwijzigingen. Het revolutionaire tijdvak Na het clubrecord van 49 eenheden in 1991 schommelde het ledenaantal van 40 in 1992, 44 in 1993 en 36 in 1994. Debutanten waren in 1992: Erik Carlier, Remy Celis (vroeger al betrokken bij de club als sponsor) en Patrick Engels. In 1993: Davy Dehaen, Arnout Duchateau, Wim Joachims, Fernand Leduc, Liesbeth Stultjens, Kim Sutter en Peter Vanaeken. In 1994: Bernard Bedert, Dennis Daen, Renaat Nuttin en Mario Poelmans. ________________________________________ 1992 ________________________________________ klik hier voor krantenuittreksel Het clubkampioenschap werd van 11 speeldagen teruggebracht naar 10, de tweede ronde in september viel weg. Stefan Timmermans won de clubtitel en Manuel Marmenout de jeugdtitel. De bekercompetitie liep uit tot januari 93: na 2 remises won Patrick Engels de finale tegen Eric Verbraeken. De nevencompetitie, waarvoor vanaf dat jaar ook in juli en augustus kon gespeeld worden, was voor Bruno Carlens, het snelschaakkampioenschap voor Didier Vangeel, het clubrapidtornooi voor Manu Monard en het doorgeefschaken voor Jean-Paul Noben/Roeland Kox. In de nationale interclub eindigde onze enige ploeg hun eerste seizoen op een 6de plaats in afdeling 5M. Het volgende seizoen werden 2 ploegen ingeschreven. In de provinciale interclub werd de eerste ploeg 3de, de tweede ploeg 11de en de derde ploeg mooi 12de, dat was allemaal in dezelfde afdeling 3 zuid. De vierde ploeg eindigde als 7de in de vierde afdeling. Het volgende seizoen werden 3 ploegen ingeschreven. In overeenstemming met de statutenwijziging van het vorige jaar werd de algemene vergadering begin september gehouden, meer bepaald op 4 september. Gilbert Paulus werd als penningmeester opgevolgd door Frank Martens, Gilbert bleef – nog even – secretaris; Sylvain Marmenout werd als tornooileider opgevolgd door Bruno Carlens, Bruno bleef ook materiaalmeester; de vacante plaats van jeugdverantwoordelijke werd ingenomen door Jef Behets. Enkele maanden later nam Gilbert Paulus ontslag als secretaris, hij werd ad interim vervangen door Sylvain Marmenout. ________________________________________ 1993 ________________________________________ Stefan Timmermans won het clubkampioenschap, Bruno Carlens het bekertornooi in finale tegen Eric Verbraeken, Philip Van Noppen de nevencompetitie, Stefan Dooms het jeugdkampioenschap en het snelschaken, Didier Vangeel het rapidtornooi, Patrick Engels & Stefan Dooms het doorgeefschaken. In de nationale interclub werden onze 2 ploegen elk 5de, de eerste ploeg in afdeling 5J, de tweede in afdeling 5N. In de provinciale interclub werd Sint-Truiden 1 derde in de 2de afdeling zuid, Sint-Truiden 2 achtste in 3de afdeling noord en Sint-Truiden 3 zesde in 3de afdeling zuid. Voor het volgende seizoen 93-94 bleef het ploegenbestand ongewijzigd, dus twee nationaal en drie provinciaal. Op zaterdag 13 februari werd een tweede open-deur-dag gehouden in het cultureel centrum met o.m. een simultaan door Danny Schoofs. Het resultaat was teleurstellend, zo lezen we in een verslag van een bestuursvergadering. Toch werd de volgende week, vanaf 20 februari, terug gestart met wekelijkse schaaklessen, ’s zaterdags om 14 u. Een vriendenmatch Genk – Sint-Truiden eindigde op 6 – 3. Vier clubleden (Stefan Timmermans, Bruno Carlens, Stefan Dooms en 3 dagen een zieke Patrick Engels) namen in de vakantiemaanden deel aan een internationaal tornooi in Hoei met een stel internationale en Fide-meesters. Op de algemene vergadering van 3 september werd het bestuur stevig herschikt: Voorzitter André Bollaerts werd opgevolgd door Chris Renard, secretaris Sylvain Marmenout door Luc Eylenbosch, penningmeester Frank Martens door André Missoul, pr-afgevaardigde Raymond Peeters door Frank Martens. ________________________________________ 1994 ________________________________________ Bruno Carlens werd clubkampioen en bekerwinnaar, dat laatste voor de derde keer, hij mocht hem dus houden; de andere finalist was Bert Vollon. De nevencompetitie werd gewonnen door Jean-Paul Noben, snelschaak en rapid door Stefan Dooms. Het doorgeefschaak leverde een massa winnaars op wegens een gedeelde eerste plaats van de koppels Bruno Carlens / Chris Renard en Stefan Van Eylen / Stefan Dooms. In de nationale interclub mocht er gejuicht worden met de kampioenstitel van de eerste ploeg in afdeling 5H, in mindere mate met de tweede ploeg met een 10de plaats op 11 in afdeling 5I. Op Limburgs niveau werd Sint-Truiden 1 ook mooi tweede in de 2de afdeling zuid, Sint-Truiden 2 vijfde in de 3de afdeling noord en Sint-Truiden 3 negende in 3de afdeling zuid. Voor de competitie 94-95 werd nationaal slechts 1 ploeg ingeschreven, provinciaal bleef het bij 3 ploegen. Op vrijdag 13 mei werd een algemene vergadering (nr. 1) gehouden. Dat was hoofdzakelijk bedoeld voor bespreking van de deelname aan de dag van de sportclubs. Terloops kwamen ook wat andere zaken ter sprake. Van de vergaderingen van de schaakclub zijn we wel wat gewend, maar die vrijdag de 13de ging het er heel stevig aan toe. Stefan Timmermans werd verkozen als materiaalmeester, dat was dus in opvolging van Bruno Carlens, materiaalmeester ad interim benevens tornooileider. Ook werd er gestemd over een lokaalwijziging, die geen st atutair vereiste 3/4de meerderheid opleverde. Wat de dag van de sportclubs betreft, dat was een organisatie van Bloso en de stedelijke sportdienst op zondag 29 mei in jeugdcentrum De Tochtgenoot. Patrick Engels en Frank Martens zorgden aldaar voor schaaklessen. Na het ontslag van een aantal bestuursleden werd op de algemene vergadering van 26 augustus (nr. 2) een nieuw bestuur verkozen. Om dat "voorlopig" bestuur te bevestigen volgde op de algemene vergadering van 9 september (nr. 3) een stemming: voorzitter Raymond Peeters, secretaris Luc Eylenbosch, schatbewaarder André Missoul, tornooileider Stefan Timmermans, materiaalmeester Jean-Paul Noben, bestuurslid Sylvain Marmenout. Op de algemene vergadering (nr. 4) wordt besloten de statuten te publiceren in het clubblad. De kampioenenviering van 9 december 1994 blijft in het collectieve geheugen geprent omwille van de spaghetti van André Missoul en de muzikale omlijsting van Jos Lemmens. ________________________________________ 1995-96 ________________________________________ De volgende jaren verliepen kalmer. Gezelligheid was troef, met quizavonden, diplomatische oplossingen tussen rokers en niet-rokers, vele ereleden. Enkel een plotse verhuis terug naar de Grote Markt verstoorde even de rust.De romantiek Van 36 in 1994 groeide het ledenaantal terug naar 44 in 1995 en 48 in 1996. De toename was vooral te danken aan een flinke recrutering van ereleden. In 1995 traden toe: Lennert Lemmens en Salah Najem, ereleden André Depaz, Guy Préal, Els Punie, Willy Vrijdaghs, Préal-Beckers en Cops-Visser (alleszins één wederhelft, Pierre of Hilde, er is één erelidgeld vermeld). In 1996: Georgette Koekelbergh, Walit Othman, Jean-Paul Vandersmissen, Johannes Van Megchelen, Jacqueline Verhoeven, Philippe Vyncke en de andere helft van het echtpaar Cops-Visser (beide namen zijn in de ledenlijst genoteerd). ________________________________________ 1995 ________________________________________ Zesde dubbelslag in de geschiedenis van de club, ditmaal voor Didier Vangeel met een tweede clubtitel en ook tweede bekerwinst in finale tegen Raymond Peeters. Voor de nevencompetitie mocht ook gespeeld worden op de zondagen als er nationale interclub was. Daarvan werd slechts enkele keren gebruik gemaakt, steeds met Luc Beyens, deze regel stierf een stille dood en verdween het volgende jaar weer uit het reglement. Jozef Behets won de nevencompetitie. Stefan Timmermans was de sterkste in het rapid, Stefan Dooms in het snelschaken en ook, samen met Eric Verbraeken, in het doorgeefschaken. Geen bijster succesrijk seizoen in de interclubs. Provinciaal eindigde de eerste ploeg negende op tien in afdeling 2 zuid, dus degradatie; in afdeling 3 zuid werd de tweede ploeg zevende en de derde ploeg negende op 12 ploegen. Nationaal werd onze enige ploeg 11de op 12 in afdeling 4G, eveneens degradatie naar afdeling 5K. Positief was de aanwezigheid in het Limburgs individueel kampioenschap met het recordaantal van 10 clubleden. Ook waren we erbij in de ligabeker, een nieuw initiatief van de Limburgse liga. In dit ploegentornooi startte en eindigde Sint-Truiden in de kwartfinales, 10-14 tegen Genk 1. Na het drukke jaar 1994 was de schaakclub het vergaderen nog niet moe. Zoals besloten op de vierde algemene vergadering van dat jaar werden de nieuwe statuten gepubliceerd in het clubblad van november 1994. Op de vergadering van 17 februari 1995 werden de statuten definitief goedgekeurd. Op de gewone algemene vergadering van 1 september werd Sylvain Marmenout verkozen als tornooileider, hij oefende deze taak ad interim uit sinds het ontslag van Stefan Timmermans in mei. Eric Verbraeken werd bestuurslid, met als functie eveneens tornooileider; hij legde zich toe op nevencompetitie, beker en clubeloberekening. Didier Vangeel werd p.r.-man en Bernard Duchateau jeugdverantwoordelijke. Om aan het rookprobleem het hoofd te bieden werd één lokaal rookvrij verklaard en een ander voorbehouden voor paffende spelers. Op 29 september werd de eerste editie van de quizavond, een idee en realisatie van Didier Vangeel, gewonnen door het team Sylvain Marmenout, Albert Macors en Frans Beyens. Voor 15 jaar schaakclub was Paulus Thoeng weer van de partij, een simultaanpartij. Dat was wel degelijk op 24 maart. Een luisterrijke kampioenenviering met diner in het restaurant ’t Meintje te Wilderen bekroonde op 8 december het derde lustrum. ________________________________________ 1996 ________________________________________ Na 9 jaar verblijf in de Sint-Martinus werd de club plots geconfronteerd met de sluiting van het café. Op 2 februari 1996 werd halsoverkop uitgeweken naar de Majestic op de Grote Markt, het latere Marktcafé. Stefan Vaneylen won het clubkampioenschap, Didier Vangeel voor de derde maal de beker in een finale met Arnout Duchateau, Bernard Bedert de nevencompetie, Walit Othman de jeugdtitel. Stefan Dooms toonde zijn meesterschap in het rapid- , het snel- en – andermaal in combinatie met Eric Verbaeken - het doorgeefschaken. In de provinciale interclub 95-96 speelden de 3 Sint-Truidense ploegen samen in één reeks, 3de afdeling zuid. De tweede ploeg presteerde het best met een gedeelde 2de plaats. Voor promotie diende een testmatch tegen Bilzen gespeeld, eindstand 8-8, met 4 remises bracht het scheidingssysteem geen beslissing. Achteraf bleek het allemaal overbodig, door het wegvallen van teams mochten meerdere ploegen een afdeling hoger spelen. Sint-Truiden 1 werd vijfde en Sint-Truiden 3 negende. In de ligabeker werd in de 1/8ste finale gewonnen tegen Diepenbeek 2 met 9-15, met dezelfde cijfers werd in de kwartfinales thuis verloren tegen Eisden. Op de algemene vergadering van 6 september werd de lokaalwijziging eerder op het jaar unaniem goedgekeurd. Op 20 november verzorgden enkele ijverige clubleden een schaakinitiatienamiddag ingericht door de B.G.J.G. in Montenaken, met o.m. een simultaanoptreden van het plaatselijke schaakfenomeen Stefan Dooms. ________________________________________ 1997-99 ________________________________________ In 1997 en 1998 was er de hegemonie van Stefan Dooms, die als een zwart gat zowat alle titels opslokte die in zijn buurt kwamen. 1999 was het jaar van de komeet van Ghalley.Het ruimtetijdperk Na de piek van 48 leden in 1996, de tweede beste score uit de clubgeschiedenis, liep het aantal sterk terug: 36 in 1997, 34 in 1998 tot 32 in 1999, het laagste resultaat sinds 1981. Nieuwe leden waren Ghalley Lal Bhadur, Emile Goffin en Willem Pierlé in 1997, Cor Sleutel en Peter Taverniers in 1998, Michiel Nijs en Jules Onkelinx in 1999. ________________________________________ 1997 ________________________________________ Stefan Dooms realiseerde een onuitgegeven stunt met 5 titels: clubkampioen, bekerwinnaar, snelschaak, rapid en samen met Eric Verbraeken het doorgeefschaken. De andere bekerfinalist was Arnout Duchateau. Ghalley Lal Bhadur won de nevencompetitie. Een nieuwtje was een avond probleemschaken – of schaakproblemen, de naam alleen al is problematisch, wat er voorgeschoteld wordt is gewoon niet meer menselijk. Onder de (on)verantwoordelijkheid van Raymond Peeters en André Bollaerts werd de eerste aflevering verzorgd op 28 maart, winnaar werd Sylvain Marmenout. In de Limburgse interclub werd de eerste ploeg 7de op 10 in de tweede afdeling zuid, de tweede ploeg 5de op 8 in de derde afdeling zuid. In de ligabeker werd in de eerste ronde met 15-9 verloren in Vlijtingen. Op de algemene vergadering van 5 september werd het bestuur herkozen. De volgende editie van de ligabeker werd gespreid over een gans seizoen, waarmee in het najaar begonnen werd. Zo kwam het dat Sint-Truiden voor een tweede maal in hetzelfde kalenderjaar uitgeschakeld werd, ditmaal in een thuismatch met 7 – 17 door MSK 2. _______________________________________ 1998 ________________________________________ Stefan Dooms herhaalde zijn exploot van het voorgaande jaar. Zijn 5 titels zijn een perfecte copie van 1997, zie dus aldaar. Ook Sylvain Marmenout bleek opnieuw het meest stressbestendig op de probleemavond. Voor variatie zorgden André Missoul als winnaar van de nevencompetitie en Bernard Bedert als tegenspeler in de bekerfinale. We mochten ons verheugen in een heuse provinciale titel, Philippe Vyncke werd in het Limburgs individueel kampioen in de D-klasse. In het Vlaams kampioenschap te Mechelen haalde Ghalley een gedeelde eerste plaats in de categorie –1800. Na een verplichte rust van een jaar was er weer een Sint-Truidense ploeg aan de slag in de nationale interclub 97-98. Resultaat: 7de op 11 in de vijfde afdeling M. In de provinciale interclub werd de eerste ploeg laatste in de 2de afdeling zuid, Sint-Truiden 2 haalde een 6de plaats op 12 in de derde afdeling. Tijdens de ledenvergadering van 4 september werd Bernard Bedert secretaris in opvolging van Luc Eylenbosch; de vrije plaats van jeugdverantwoordelijke werd ingevuld door Frank Martens. De vierde quiz op 16 oktober betekende de laatste activiteit in het Marktcafé. ________________________________________ 1999 ________________________________________ Ghalley Lal Bhadur won de clubtitel en de beker (negende dubbelslag in de clubgeschiedenis), het snelschaken en ook de titel in de C-klasse van het Limburgs individueel. Voor dat laatste waren testmatchen tussen 3 spelers nodig, Bernard Bedert was daar ook bij. Philippe Vyncke veroverde eveneens na testmatchen een kampioenstitel in de D-klasse, zijn tweede in even veel jaren. Sylvain Marmenout won de nevencompetitie, Willem Pierlé kon zich met de rapidtitel troosten voor de verloren bekerfinale, Cor Sleutel en Bernard Bedert waren de besten in het doorgeefschaken, op de probleemavond vond Cor de meeste sleutelzetten. In de provinciale interclub speelde Sint-Truiden 2 kampioen in de 3de afdeling, in dezelfde reeks werd de derde ploeg 6de op 12. De eerste ploeg haalde een 6de plaats op 10 in de tweede afdeling zuid. De nationale interclub leverde een 2de plaats op 11 op voor de eerste ploeg in de vijfde afdeling L, een 8ste plaats op 12 voor de tweede ploeg in de vijfde afdeling M. In de ligabeker overleefden we de eerste ronde, in Vlijtingen met 12-12 maar de betere bordpunten, thuis werden we door Overpelt met 11-13 uitgeschakeld. Op de algemene vergadering van 3 september werd materiaalmeester Jean-Paul Noben opgevolgd door André Bollaerts. In het najaar was de club erg actief in ligaverband met de organisatie van het provinciaal snelschaakkampioenschap en een ronde van het Limburgs individueel ____________________________________________ De volgende jaren davert de club op haar grondvesten. 2002 ____________________________________________ Rakhmetov Ramil wint het clubkampioenschap. Carlens Bruno wint de beker. Behets Jozef de nevencompetitie. Snelschaak gaat naar Ibishi F. rapid voor Verbraeken E. Doorgeefschaak naar het duo Peeters R./Verbraeken E. Limburgs Individueel doen we weer een goede zaak. Voor kampioen in de D-klasse strijden twee clubgenoten om de begeerde titel. Na een testmatch wint Rakhmetov R. het van Taverniers P. In de Ligabeker is het geen rozegeur en maneschijn onze 2 deelnemende ploegen worden met zware verliescijfers uitgeschakeld. Enkele opmerkelijke uitslagen: In het open Vlaams kampioenschap behaalt Taverniers P. een 2,5 op 7. Marmenout S. behaalde nog een 3/9 op het Belgisch open kampioenschap. In het Limburgs snelschaakkampioenschap behaalt Marmenout S. 8/15 waarmee hij de 17 plaats bezet en alzo kampioen wordt in de c-klasse. Het Maas-Ruhr tornooi in Luik wordt gewonnen door de Limburgse schaakliga. Twee clubleden (Taverniers P. en Marmenout S) vochten mee voor deze zege met elk 1,5 op 2. Limburgse Interclub: Pierlé W.verloor niet één keer in de Limburgse interclub . Hetzelfde huzarenstuk presteerde hij ook voor de Nationale interclub. Met 92 punten behaalde Sint-Truiden 1 net zoals vorig jaar de derde plaats. Sint-Truiden 2 wist zich dit jaar niet te handhaven. Onze tweede ploeg eindigde met 72 punten op de twaalfde en laatste plaats. Bijgevolg speelt Sint-Truiden 2 volgend jaar in derde afdeling. Nationale Interclub St-truiden 1 speelde in de 5de afd. L 3e plaats St-truiden 2 speelde in de 5de afd. M 3e plaats ________________________________________ 2003 ________________________________________ De winnaars van dit jaar zijn: clubkampioen Ibishi Fehat, de beker werd gewonnnen door Carlens Bruno. De nevencompetitie werd gewonnen door Taverniers P. en snelschaak door Verbraeken E., rapid door Vaneylen S. en het doorgeefschaak schrijven we op voor het duo Vaneylen U./Verbraeken E. In de Limburgse Interclub werd de 1ste ploeg 6de in de 2de afdeling. Onze 2de ploeg scoorde een 10de plaats in de 3de afdeling. Nationaal speelde we een afdeling hoger. We eindigden als laatste in de 4de afdeling. ________________________________________ 2011 - 2012 _______________________________________ Voorzitter Bernard Bedert stelt zich niet langer meer kandidaat voor deze functie. De vergadering bedankt hem voor zijn gewaardeerde inzet voor de club. Als secretaris werd hij in 2003 door het plotse vertrek van toenmalig voorzitter Raymond Peeters statutair de nieuwe voorzitter. Hij heeft de club in de daaropvolgende jaren geleid onder soms moeilijke omstandigheden op een manier die we ondertussen in de club ‘à la Bernard’ zijn gaan noemen. Rob Haijen neemt de fakkel over. De club kende in 2011 het vertrek van Stefan & Urbain Vaneylen nadat Sint-Truiden het seizoen ervoor de degradatie met het minimaalste verschil niet had kunnen vermijden. In juni deed Stefan mee aan de Limburg open in Maastricht maar kwam niet verder dan 2 uit 7 en werd daarbij 2 maal verslagen door 2 nederlandse tienermeisjes in opmars www.limburgopen.nl Clubkampioen 2011 werd Stefan Timmermans die ook rapid en snelschaakkampioen werd. Het limburgs interclub seizoen van september 2011-2012 werd een nieuw dieptepunt. Aanvankelijk streden we goed mee, maar door werkperikelen van Stefan moesten we de rol lossen en anderen laten voorgaan. Nieuwe leden waren Jesse Vanbrabant en Marius Mathijs. Niels Knaepen nam een sabbatical en Albert Macors die net teruggekeerd was kon de vergelijking niet aan met 10-20 jaar ervoor waarbij we nog 25 à 35 leden telden en gaf er voortijdig de brui aan. ________________________________________ 2012 - 2013 _______________________________________ Bert Vollon volgt Stefan Timmermans op als toernooileider (ASV 2012) De club kende de terugkeer van Niels Knaepen en daarmee is het aantal terug aangedikt tot 11 leden. Clubkampioen 2012 werd Bert Vollon, rapidkoning dan weer Stefan Timmermans. Er was geen snelschaakkoning in 2012. Interclub stonden we wederom initieel vooraan, maar na 2 matchen met 2 individuele forfaits en 3 matchen met één enkele individuele forfait op 4 spelers (per ploeg) zijn we gestrand op de op 3 na laatste plek in 3de afdeling. Wederom een nieuw diepte record. Er werd nog wel 5 maal gewonnen en éénmaal gelijkgespeeld op 4 nederlagen. Maar bij het ploegenschaak tellen de bordpunten en niet de gewonnen ploeg overwinningen. Van de 4 nederlagen was er slechts 1 waarbij we voltallig waren en die werd dan nog maar nipt verloren van de uiteindelijke kampioen Diepenbeek . We hadden probleemloos in de top 3 kunnen eindigen. ____________________________________ 2013 - 2016 ____________________________________ De club maakt zware tijden mee. Het ledenaantal zakt naar 9 leden. ____________________________________ 2017 ____________________________________ Rob Haijen wordt als voorzitter opgevolgd door Bernard Bedert. Het bestuur dankt Rob voor zijn inzet in deze functie gedurende de afgelopen 5 jaren en verwelkomd de ‘nieuwe’ voorzitter op de jaarlijkse algemen statutaire vergadering. Peter Roggen brengt het aantal clubleden op 10. ____________________________________ 2018 ____________________________________ Een nieuwe lichting vind zijn weg naar onze schaakclub. Wouter Brans, Dieter Duchateau (ja... zoon van), Otto Geukens, Staf Haesen, Kenneth Jaro, Givan Willems We groeien naar 15. ____________________________________ 2019 ____________________________________ Clubkampioenschap standaardschaak is Arnout Duchateau. Snelschaakkampioen is Ruben Ausloos. Rapidschaakkampioen is Geukens Otto. __________________________________ 2020 ____________________________________ De Sint-Truidense Schaakclub bestaat 40 jaren. De viering moet noodgedwongen uitgesteld worden door de Corona-pandemie. De schaakactiviteiten beperken zich door de lockdown tot online-rapid-schaak op vrijdag via lichess. Een initiatief van Wim Poets. ____________________________________ 2021 ____________________________________ De Corona-problematiek overheerst nog steeds het dagelijkse leven. De clubactiviteiten blijven nog steeds beperkt tot rapidtoernooitjes op vrijdag via lichess. Nieuwe leden vinden toch de weg naar onze club via dit schaakplatform. Jonah Coenen, Zyon devolder, Stef Geelen sluiten aan en ook Stefan Timmermans keert terug uit Landen. Wij landen op 15 leden. ____________________________________ 2022 ____________________________________ Eindelijk kunnen we onze partijen weer afwerken in het clublokaal in café de Bron. Ondanks de uitdagingen die de pandemie met zich meegebracht heeft groeit de club tot 26 leden, een unieke situatie in Limburg. Door de Corona-pandemie wordt het 40-jarig bestaan met twee jaren vertraging gevierd in de 'Taverne Haspengouw' te Zepperen met een receptie en diner. Bert Vollon is afgelopen jaren uitgegroeid tot de quizmaster van de club ter gelegenheid van de jaarlijkse kampioenenvieringen. De viering van het 40-jarig bestaan wordt daarom ook nu weer afgesloten met een luchtige en zeer gesmaakte quiz. Clubkampioen standaardschaak is Otto Geukens. Stefan Dooms overheerst de andere kampioenschappen en wordt snel- én rapidschaakkampioen én bekerwinnaar. ____________________________________ 2023 ____________________________________ Het clublokaal is een tijdje buiten gebruik door noodzakelijke herstelwerkzaamheden vanwege 'instortingsgevaar'. We houden een schaaktornooi in samenwerking met de vrijstaat. Een groot succes met 30 deelnemers. De eerste ploeg van Sint-Truiden promoveert voor de eerste keer in het bestaan van de club naar eerste afdeling liga Limburg. De 2e en 3e ploeg missen net de promotie naar 2e afdeling. Stefan Vaneylen, Urbain Vaneylen en Stefan Timmermans verlaten de club en stichten Chess Tongeren. We zien ook twee andere leden de club verlaten: Niels Knaepen en Michel Preuveneers. Jordy Michiels last een schaaksabbatjaar in. Op vrijdag 22 september is er een bijzondere algemene statutaire vergadering gehouden waarin is besloten om onze club te verhuizen van Café De Bron naar het Ontmoetingscentrum in Zepperen. ____________________________________ 2024 ____________________________________ Pieter Vanoirbeek sluit aan bij de club. We zijn nog altijd op zoek naar vers bloed... en / of nieuw talent, meer dan ooit ! Come & join us: sint-truidense-schaakclub.weebly.com/contact.html |